මම බොහෝ විට රටේ උතුරේ සහ දකුණේ දේශය හරහා ගමන් කරමි.
ගමන් කරන දුම්රියේ, මම නිතරම දුම්රියේ කවුළුව අසල වාඩි වී ජනේලයෙන් පිටත දර්ශන දෙස බලා සිටීමට කැමතියි. මාතෘභූමියේ ඒ සුවිසල් කෙත්වතුවල පිදුරු තොප්පි පැළඳ වෙහෙස මහන්සි වී ගොවිතැන් කරන ගොවීන්ගේ රුව විටින් විට දිස්වේ.
මම දන්නවා, මේ ෆ්ලෑෂ් පිදුරු තොප්පි, සංචාරයේ ලස්සනම දර්ශනයයි.
ඒ ගොවි මල්ලිලාගේ ඔළුවේ තියෙන පිදුරු තොප්පිය දකින හැම වෙලාවකම මට දැනෙන්නෙ මොකක්දෝ කියාගන්න බැරි චකිතයක්. මම කුඩා කාලයේ පිදුරු තොප්පියක් දාගෙන මගේ ගමේ සුන්දර කෙත්වතුවල තණකොළ කෑවා.
2001 අගෝස්තු මාසයේදී මම නැන්චැන්ග්හි අගෝස්තු 1 කැරැල්ලේ අනුස්මරණ ශාලාව නැරඹීමට ගියෙමි. ප්‍රදර්ශනාගාරයේ දෙවන මහලේ නැඟෙනහිර කෙළවරේ, වරක් පැළඳ සිටි දිවි පිදූවන් කිහිප දෙනෙකු හිසකෙස් කළු පිදුරු තොප්පියක් ඇත. මෙම පිදුරු තොප්පි, නිශ්ශබ්දව, විප්ලවයට ඔවුන්ගේ ස්වාමියාගේ පක්ෂපාතිත්වය මට පවසති.
මේ හුරුපුරුදු පිදුරු තොප්පි දකිද්දී මගේ සිත දැඩි ලෙස කම්පා විය. මක්නිසාද යත්, මීට පෙර, පිදුරු තොප්පි සහ චීන විප්ලවය අතර සම්බන්ධය මම කිසි විටෙකත් සලකා බැලුවේ නැත.
මෙම පිදුරු තොප්පි මට චීන විප්ලවවාදී ඉතිහාසය සිහිපත් කරයි.
දිගු මාර්තු පාරේ, පිදුරු තොප්පි පැළඳ රතු හමුදා සොල්දාදුවන් කී දෙනෙක් ෂියැංජියැන්ග් ගඟ හරහා සටන් කළාද, ජින්ෂා ගඟ තරණය කළාද, ලුඩින් පාලම අල්ලා ගත්තාද, හිම කන්ද තරණය කළාද, වින්දිතයන්ගෙන් වින්දිතයින්ගේ හිසට පිදුරු තොප්පි කීයක් නැග්ගාද? විප්ලවවාදී ගමනේ නව වටයක්.
චීන විප්ලවයේ ඉතිහාසයේ ශක්තියට හා ඝනකමට එකතු වූ මෙම සුලභ හා අසාමාන්‍ය පිදුරු තොප්පිය සුන්දර දර්ශන රේඛාවක් බවට පත් වූ අතර දිගු ගමනේ දී දිලිසෙන දේදුන්නක් බවට පත් විය!
වර්තමානයේ වැඩිපුරම පිදුරු තොප්පි භාවිතා කරන්නේ ගොවීන්ය. ඔවුන් විශාල භූමියේ වෙහෙස මහන්සි වී, බලාපොරොත්තු වපුරමින්, මාතෘ භූමිය ගොඩනැගීමට ආධාර කරන ද්‍රව්‍යමය පදනම අස්වනු නෙළයි. සහ ඔවුන්ට සිසිල් හෝඩුවාවක් යැවිය හැක, පිදුරු තොප්පිය වේ.
පිදුරු තොප්පිය ගැන සඳහන් කිරීම මගේ පියා ගැන සඳහන් කිරීමකි.
පසුගිය සියවසේ 1950 ගණන්වල මගේ පියා සාමාන්‍ය ශිෂ්‍යයෙක්. ඉස්කෝලෙන් එළියට බැහැලා අඩි තුනේ වේදිකාවට ගොඩවෙලා හුණුවලින් තරුණකම ලිව්වා.
කොහොම වුණත් ඒ විශේෂ අවුරුදුවල තාත්තාට වේදිකාවට ගොඩවීමේ අයිතිය අහිමි වුණා. ඒ නිසා ඔහු පරණ පිදුරු තොප්පිය ද පැළඳ තම ගමේ කුඹුරුවලට ගොස් වෙහෙස මහන්සි වී වැඩ කළේය.
ඒ වෙලාවේ අම්මා හිටියේ තාත්තාට බැරි වෙයි කියලා. ඔහුගේ පියා නිතරම සිනාසෙමින් පිදුරු තොප්පිය අතේ ගසා ගත්තේය: “මගේ මුතුන් මිත්තන් එන්න පිදුරු තොප්පියක් දාගෙන හිටියා, දැන් මමත් පිදුරු තොප්පියක් අඳිනවා, ජීවිතයේ අමාරුවක් නැහැ. ඊට අමතරව, සෑම දෙයක්ම හොඳින් සිදුවනු ඇතැයි මට විශ්වාසයි. ”
ෂුවර් එකටම වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ තාත්තා ආයෙත් පූජනීය වේදිකාවට නැග්ගා. එදා ඉඳන් තාත්තාගේ පන්තියේ හැමදාමත් තිබුණේ පිදුරු තොප්පි ගැන මාතෘකාවක්.
දැන් විශ් රාම ගියාට පස්සේ තාත්තා එළියට යන හැම වෙලාවකම පිදුරු තොප්පියක් දාගෙන යනවා. ආපසු නිවසට පැමිණි පසු, ඔහු සෑම විටම බිත්තියේ එල්ලීමට පෙර පිදුරු තොප්පියෙහි දූවිලි ගසයි.
පසු කාලය: සැප්-15-2022
